Tomasz Otłowski/Raport Pułaskiego
Początkowe antyrządowe protesty i demonstracje w Syrii przerodziły się w zbrojną rebelię, ta zaś – w faktyczną wojnę domową. Specyficzna sytuacja geopolityczna tego kraju, czy złożone interakcje z innymi aktorami regionalnej i pozaregionalnej areny międzynarodowej – sprawiają, że wydarzenia w tym państwie stają się katalizatorem procesów i mechanizmów, mogących niedługo istotnie wpływać na kształt sytuacji strategicznej na Bliskim Wschodzie.
W rzeczywistości geopolitycznej Syria stanowi „strategiczny klucz” do dalszego rozwoju sytuacji w Lewancie i uregulowania kształtu przyszłego układu sił nie tylko w tej części Bliskiego Wschodu, ale i w całym regionie. Rijad, poprzez próbę rozmontowania więzi łączących obecne władze syryjskie z Iranem, ma nadzieję na osłabienie wpływów irańskich w Libanie. Pozycja, siła i wpływy polityczne libańskiego Hezbollahu zależą bowiem od istnienia w Syrii reżimu powiązanego politycznie i strategicznie z Teheranem. Bez tego elementu, oddziaływanie Iranu na sytuację geopolityczną w Libanie (i całym Lewancie) zostałoby bardzo mocno ograniczone. Można więc być pewnym, że Iran zrobi wiele, aby utrzymać przyjazny mu reżim w Damaszku,. Jak się wydaje, to irańskie dążenie do zachowania władzy przez obecną syryjską elitę polityczną niekoniecznie musi oznaczać chęć utrzymywania jej w niezmienionym kształcie personalnym. Niewykluczone, że dla ratowania strategicznego status quo, Irańczycy (a także, o czym w dalszej części opracowania, Rosjanie i Chińczycy, choć z innych niż Teheran względów) będą skłonni „poświęcić” al-Assada, zastępując go kimś „nowym”, choć także wywodzącym się z kręgów dotychczasowego reżimu. Czy tego typu półśrodki zadowoliłyby Zachód, a zwłaszcza syryjską opozycję? Raczej należy w to wątpić.
Więcej: http://www.geopolityka.org/analizy/1572-regionalne-i-ponadregionalne-uwarunkowania-aktualnej-sytuacji-w-syrii
